Dziedziniec

-

Wyszedł z budynku, nie zważając na protesty Izayi. Mocno podkurwiony oparł się o ścianę akademika.
- Psiakrew, zimno.
Wypuścił z ust kłąb dymu, obserwując... Drzewo.

- Shizu-chaan, nie zaczekałeś. - mruknął, przystając prosto przed nim, żeby zasłonić mu drzewo, które obserwował.
- Poza tym, przeziębisz się. Pizga lodem. - uśmiechnął się głupio.

- Jakby cię to obchodziło.
Mruknął z przekąsem, odwracając wzrok. Zaczął nerwowo bawić się paczką papierosów.

Przekrzywił głowę w bok.
- A sądzisz, że mnie to nie obchodzi?

- Brawo geniuszu.
Warknął i spojrzał mu w oczy.

Ojoj, Shizu-chaaan. Myślałem, że jesteś ciut mądrzejszy, niż wyglądasz. - włożył ręce do kieszeni, powoli oblizując zaschnięte wargi. Już się nie uśmiechał, co jest u niego dość nietypowym zjawiskiem.

- Jesteś idiotą.
Chwycił go za szczękę i przyciągnął do siebie.

- Nie większym, niż ty. - odparł, opierając rękę tuż koło jego głowy. Oczy mu zabłysły.

- Pierdolony psychopata.
Mruknął cicho i przywarł do jego warg swoimi ustami.

Zaśmiał się, słysząc jego słowa. "Jak zawsze mi schlebiasz, Shizu-chan" pomyślał.
Przymknął oczy i oddał pocałunek.

Przesunął dłonie niżej. Objął go niemal zaborczo w pasie mocniej do siebie przyciskając. Przygryzł jego wargę, przymykając oczy.

-Ko-chasz-mnie-Shizu-chan? - wymruczał, sylabizując, prosto w jego usta. Wplótł palce obu rąk w jego włosy.

Odsunął się na kilka milimetrów od jego ust.
- Zgaduj.

- Hmmm. Rzeczą oczywistą jest to, że mnie nienawidzisz. Ale zapytać nie zaszkodziło. - odepchnął się od ściany i cofnął o kilka kroków. Na jego twarzy zagościł sztuczny uśmiech.

Podrapał się z zakłopotaniem po głowie wzdychając ciężko.
- Owszem, nienawidzę cię. Ale jednocześnie kocham.

- Shizu-chaan. Romantykiem to ty nie jesteś. - prychnął, ponownie wkładając ręce do kieszeni.

- Nie umiem mówić słodkich rzeczy. Szczególnie po tym, jakie relacje łączyły nas wcześniej.
Jęknął, splatając ręce na piersi.

Milczał, zastanawiając się, kiedy odkrył w sobie głębsze uczucia do Shizuo, całkowicie inne niż nienawiść. Westchnął ciężko, przygryzając wargę.

- A ty? Jak bardzo mnie nienawidzisz?

- Tak bardzo, że mam ochotę cię zabić. Ale prędzej zabiłbym siebie, niż Ciebie. Dlatego, że równie mocno jak Cię nienawidzę.. no cóż, kocham.

Drgnął lekko, słysząc jego słowa. Po jego twarzy przebiegł cień uśmiechu. Ponownie go do siebie przyciągnął i zamknął w stalowym uścisku, przytulając.
- Taką odpowiedź chciałem usłyszeć.

- Shizu-chan, łamiesz mi żebra. - poskarżył się.
Wtulił twarz we wgłębienie na jego szyi, wciągając nosem jego zapach.

Mruknął coś pod nosem i poluźnił uścisk.
- Powinieneś się przyzwyczaić do tego, że ciągle cię krzywdzę.

Wyszczerzył zęby w uśmiechu.
- Już dawno się przyzwyczaiłem. Ale wiesz, trzeba czasami ponarzekać.