Pokój numer 2: Izaya Orihara

- To raczej tobie powinno zależeć na zabawie.
Uśmiechnął się lekko.

- Ludzie sami w sobie są zabawni, więc... bawię się cały czas. - w jego oczach pojawiły się figlarne błyski.
Poczuł się nieco lepiej, w głowie już mu się tak strasznie nie kręciło. Może i miał słabą głowę, ale zawsze szybko trzeźwiał.

- Nie sądziłem, że można bawić się obserwując innych.

- A jednak można. A jeszcze zabawniej jest, kiedy manipuluje się ludźmi. Wtedy patrzysz, jak robią to, czego oczekujesz. A oni nawet nie zdają sobie z tego sprawy. - przygryzł wargę, patrząc przed siebie. Zaczął snuć refleksje nad tym, jak działa ludzka psychika.

Oparł głowę o jego ramię.
- Manipulowałeś kiedyś mną?

- Naprawdę chcesz wiedzieć? - popatrzył na niego kątem oka, wyrwany z zamyślenia.

- No jasne.
Spojrzał na niego, unosząc brew w oczekiwaniu.

- Tak, manipulowałem. - westchnął.

W odpowiedzi tylko się uśmiechnął, przymykając oczy.

- Nie wyglądasz na wkurzonego tym faktem. - zlustrował go wzrokiem.

- Wcześniej między nami było całkiem inaczej.

- W zasadzie masz rację. Ale skąd możesz mieć pewność, czy znowu tego nie zrobię?

- Ufam ci. To wystarczy.
Mruknął, nieco zirytowany.

- Zaufanie... jest zawodne... - szepnął cicho, przytulając się do Shizuo. - I nikt nigdy mnie nim nie darzył. - dodał, nieco głośniej.

Objął go, lekko się uśmiechając.
- Ktoś kiedyś musiał.

- Dziwne. Czegoś takiego nie przewidziałem. - mruknął, zamykając oczy.

Prychnął z rozbawieniem.
- Kolejna niespodzianka.

- Zwykle wszystko przewiduję. Staczam się. - mruknął.

Wytknął mu język.
- Po prostu jesteś pijany.

- Może troszeczkę. - uśmiechnął się nieznacznie.

- Jaaasne.
Parsknął śmiechem.

Otworzył jedno oko.
- Dobra, bardziej niż troszkę.

Wyszczerzył się szeroko, niemal słodko.
- Masz zakaz na alkohol przez cały tydzień.

- Nie widzę potrzeby, by znów pójść się najebać, więc spokojnie wytzymam. - zaśmiał się.

Udał niemalże zszokowanego tą wiadomością.
-Szacun.